آینده صنعت فولاد؛ چالشها، فرصتها و تحولات بزرگ در چشمانداز جهانی
صنعت فولاد، به عنوان یکی از ارکان حیاتی اقتصاد جهانی، همواره با چالشها و فرصتهای زیادی روبهرو بوده است.
در جدیدترین نشست مجمع جهانی دینامیک فولاد در نیویورک، مدیرعامل این انجمن، با نگاهی واقعبینانه و در عین حال امیدوارانه، به بررسی وضعیت فعلی و آینده این صنعت پرداخته است.
در این مقاله، تحلیل کامل این رویداد، تغییرات کلیدی و چشماندازهای آتی را مرور میکنیم.
روند کنونی بازار فولاد: نگاه به تولید چین و اثرات آن
در حال حاضر، بازار فولاد جهان تحت تأثیر سطح بالای تولید در چین قرار دارد که با قیمتهای پایینتر،
فشارهای نزولی شدیدی را بر قیمتهای جهانی وارد کرده است.
انگلین، مدیرعامل، اعلام کرد که چین در سه سال اخیر به طور مداوم افزایش صادرات فولاد داشته و این روند ادامه دارد.
در داخل چین، کاهش تقاضای داخلی و افت قیمت کویل نورد گرم به حدود ۳۷۵ دلار در هر تن، وضعیت این صنعت را بحرانیتر کرده است.
بر اساس آخرین بررسیها، در حال حاضر، قیمت داخلی فولاد در چین برای دومین سال متوالی کمتر از هزینههای تولید است؛ یعنی کارخانهها با زیان روبهرو هستند.
این وضعیت باعث شده است که چین به رغم مشکلات داخلی، صادرات خود را به رکوردهای بیسابقه برساند.
امسال، صادرات فولاد این کشور ۹ درصد نسبت به سال قبل افزایش یافته و از رکورد ۱۲۴ میلیون تن عبور کرده است،
حتی بالاتر از سال ۲۰۱۵ – رکورد تاریخی پیشین.
تأثیر این وضعیت بر بازار جهانی هم قابل توجه است.
قیمتهای صادراتی، در نتیجه فشارهای ناشی از صادرات چین، به سطح زیانده سقوط کردهاند،
به گونهای که در بسیاری مناطق، هزینههای حمل و نقل و فروش، از سودآوری بسیار پایینتر است.
این وضعیت، یک «مارپیچ مرگ» را رقم زده که در آن بیشتر فروشها زیر هزینه تمام شده انجام میشوند، و این روند چندین سال است ادامه دارد.
نگاهی به آینده: استراتژیهای اصلاحی و فرصتهای نوین
در این شرایط بحرانی، سیاستگذاران چینی در پی اصلاحات هستند.
انگلین معتقد است که چین در تلاش است با اتخاذ راهکارهای نوین، بازار فولاد خود را تعادل بخشد؛
در حالی که تجربه بحران املاک در سالهای اخیر نشان میدهد سیاستهای اشتباه و شکست در اصلاحات، نتیجهای مخرب در پی دارند.
او اشاره میکند که، از سال ۲۰۲۰، دولت چین تامین مالی توسعهدهندگان املاک بزرگ را قطع کرد،
که منجر به ورشکستگیهای گسترده و خسارتهای بانکی معادل ۵۰۰ میلیارد دلار شد.
این بحران، میتواند الگوی مناسبی برای اصلاح بازار فولاد باشد؛
بهخصوص که حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد تولید فولاد در این کشور، توسط بخش خصوصی صورت میگیرد و این بخش میتواند نقش مهمی در فرآیند اصلاح و کاهش ظرفیتها ایفا کند.
کاهش نیروی کار، فرصت یا تهدید؟
با توجه به روندهای جمعیتی، آینده صنعت فولاد در معرض تغییرات بزرگ قرار دارد.
انگلین بر این باور است که کاهش ۵۰ میلیون نفری در جمعیت فعال کشورها در آینده نزدیک، میتواند انگیزههای جدیدی برای اصلاحات در این صنعت رقم زند.
او معتقد است:
«نیاز به حفظ تولید صرفاً برای تامین اشتغال، کاهش مییابد، و کاهش نیروی کار مسن، مسیرهای تازهای را برای توسعه صنعت باز میکند.»
یکی از مهمترین فرصتهای این تحول، انباشت فولاد قراضه است.
بر اساس تحلیل مدیرعامل، در دهههای آینده، حجم ذخایر فولاد قراضه در چین بسیار افزایش خواهد یافت،
که این موضوع، میتواند منجر به کاهش ظرفیتهای تولید سنگین و حرکت به سمت فناوریهای مدرنتری مانند کورههای قوس الکتریکی (EAF) شود.
سرمایهگذاری در این فناوریها، سودآوری بیشتر و ظرفیت پایینتر تولید را به همراه دارد؛
و در نتیجه، تولید کلی در چین کاهش یافته، اما همچنان اهداف توسعهای و رشد اقتصادی کشور حفظ میشود.
**«این تحولات، مسیر طبیعی برای کاهش ردپای زیانبار صنعت فولاد در چین و همزمان، حفظ اهداف توسعهی بلندمدت هستند؛
در حالی که سرمایه گذاری در داراییهای ثابت، انگیزهای جدید برای رشد پایدار و هوشمندانه است.»**